Kandydoza paznokci i skórek wokół paznokcia

Drożdżaki z rodzaju Candida są jedną z częstszych przyczyn rozwinięcia się grzybicy paznokci. Szacuje się, że dotyka 20% dorosłych między 40 a 60 rokiem życia [1-3]. Zmiany płytki paznokciowej wywołanej przez grzyby najczęściej towarzyszą przewlekłej kandydozie skórno-śluzówkowej oraz osłabieniu lub głębokim niedoborom odporności (np. podczas terapii immunosupresyjnej lub zakażenia wirusem HIV). U kobiet grzybica paznokci może być związana z auto-zakażeniem florą pochwy [3]. Innymi czynnikami predysponującymi są cukrzyca, choroby naczyń obwodowych oraz skutki palenia tytoniu. Uważa się, że grupami o zwiększonym ryzyku są także pewne grupy zawodowe (np. handlarze ryb, pracownicy pralni), co może być związane z przebywaniem w środowisku o dużej wilgotności oraz urazami dłoni i paznokci [2, 3]. Ponadto istnieją przypadki, w których grzybica paznokci jest objawem ogólnoustrojowej kandydozy, wynikającej z zarażenia tuż przed lub w trakcie porodu drożdżakami pochodzącymi od matki [4].
Grzybica wywołana przez drożdżaki może zajmować zarówno paznokcie dłoni jak i stóp. Manifestuje się poprzez przebarwienia (zżółcenie) i deformacje w postaci pogrubienia, pofałdowania, odklejanie płytki od łożyska i podatności paznokci na łamanie. Zmianom tym może towarzyszyć zapalenie wału paznokcia objawiające się zaczerwienieniem i obrzękiem [2, 3] Ze względu na zróżnicowanie obrazu klinicznego i ułatwienie procesu diagnozy istnieje podział na grzybicę podpaznokciową dalszą i boczną, wewnątrzpłytkową, podpaznokciową bliższą, powierzchowną i dystroficzną [2] .
Prawidłowa diagnoza jest niezbędna, aby wykluczyć inne, podobnie objawiające się choroby (np. łuszczyca lub liszaj płaski) i zastosować właściwe leczenie. W celu rozpoznania pobiera się wycinek paznokcia i tkanki podpaznokciowej oraz wykonuje preparat bezpośredni i posiew na hodowle mikologiczną. Lekarz może także zlecić badanie histotopatologiczne [2, 3].
Ze względu na brak ukrwienia płytki paznokcia, leczenie grzybicy może być ciężkie i długotrwałe. W niektórych przypadkach, paznokieć wymaga opatrzenia chirurgicznego. Leczenie farmakologiczne w zależności od nasilenia objawów obejmuje miejscowe lub systemowe leki przeciwgrzybicze. Dodatkowo zaleca się regularne czyszczenie miejsca zakażenia [2, 3].